Henryk Adam Aleksander Pius Sienkiewicz – powieściopisarz, nowelista, dziennikarz, publicysta. Pierwszy polski laureat literackiej Nagrody Nobla (1905 r.), wielbiony przez pokolenia rodaków za budzenie poczucia narodowej wspólnoty i patriotycznego ducha. Urodził się 5 maja 1846 roku w Woli Okrzejskiej na Podlasiu, zmarł 15 listopada 1916 roku w Vevey w Szwajcarii. W 2019 roku wypada 173. rocznica jego urodzin, oraz 103. rocznica śmierci.
Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej z Podlasia (z herbem Oszyk). W Warszawie ukończył gimnazjum, następnie Szkołę Główną. Jego twórczość od początku cechował patriotyzm i charakterystyczna dla epoki, w której tworzył, praca u podstaw. Najważniejszymi jego dziełami były: “Ogniem i mieczem”, “Potop”, “Pan Wołodyjowski”, “Rodzina Połanieckich”, “Quo vadis”, “Krzyżacy”, oraz “W pustyni i w puszczy”.
W podzięce naród darował mu majątek w Oblęgorku, gdzie zamieszkał. W czasie I wojny światowej pomagał jej ofiarom, powołując w Szwajcarii specjalny komitet. Po zakończeniu wojny jego prochy sprowadzono do Polski. Spoczął pochowany uroczyście w podziemiach Katedry Warszawskiej.
Oto kilka ciekawostek dotyczących tej znakomitej postaci.
Henryk Sienkiewicz napisał 36 książek. Bardzo lubił imię Maria. Takie imię nadał swej córce i każda z jego żon też nosiła to imię – Maria Szetkiewiczówna, Maria Romanowska, oraz Maria Babska. Niedoszła małżonka Kiellerówna (zaręczyny zerwano na wieść o zadłużeniu pisarza) miała na imię Maria. Piąta Maria Radziejewska – odrzucona przez niego pretendentka na żonę – popełniła samobójstwo.
Miał cztery siostry i brata; dwójkę dzieci: syna Henryka Józefa i córkę Jadwigę Marię. Babka Henryka – Felicjana Cieciszowska była właścicielką Woli Okrzejskiej, w której się pisarz urodził. Miał spore kompleksy z powodu swojego wzrostu (154 cm).
Przybrał pseudonimem “Litwos”, ponieważ wszyscy od strony wywodzącej się po mieczu pochodzili z Tatarów osiadłych na Litwie.
Po zamknięciu przez władze carskie polskojęzycznej Szkoły Głównej kontynuował studia na rosyjskojęzycznym Uniwersytecie Warszawskim, który opuścił w 1870 roku bez przystąpienia do egzaminów końcowych.