22 marca 1917 roku w Kijowie urodziła się Zuzanna Ginczanka (właśc. Sara Polina Gincburg), wybitna polska poetka żydowskiego pochodzenia.
Zuzanna Ginczanka uważana była za jedną z najzdolniejszych i najbardziej wyróżniająych się poetek dwudziestolecia międzywojennego.
Debiutowała w 1931 r. wierszem „Uczta wakacyjna”, który został opublikowany w gazecie polskiego gimnazjum w Równem, do którego uczęszczała.
Niestety nie dane jej było zbyt długo pisać wierszy. W 1944 roku w Krakowie Zuzanna Ginczanka została aresztowana przez Gestapo, a później rozstrzelana.
Poetka zostawiła po sobie wielką ilość wierszy lirycznych, w których tak wyraźnie widać jej pragnienie życia, tworzenia i miłości.
Zuzanna Ginczanka – to głos utalentowanej kobiety w jej poezji.
Poniżej można zapoznać się z wierszem Zuzanny Ginczanki „Wyjaśnienie na marginesie”:
Nie powstałam
z prochu,
nie obrócę się
w proch.
Nie zstąpiłam
z nieba
i nie wrócę do nieba.
Jestem sama niebem
tak jak szklisty strop.
Jestem sama ziemią
tak jak rodna gleba.
Nie uciekłam
znikąd
i nie wrócę
tam.
Oprócz samej siebie nie znam innej dali.
W wzdętem płucu wiatru
i w zwapnieniu skał
muszę
siebie
tutaj
rozproszoną
znaleźć.